Kaapstad & coschappen

Op zaterdagmiddag kwamen we in Kaapstad aan. Met gemixte gevoelens, erg benieuwd naar Kaapstad en onze laatste bestemming samen deze reis. We hadden een hostel geboekt aan Long Street. Dat is een (lange) straat vol gepropt met restaurantjes en barretjes, heel gezellig. Het plan was een groot park in de buurt. Van deze straat te bezoeken en daarna een fort dat de Nederlanders gebouwd hebben. Het park was heel mooi, en er waren eekhoorntjes die je kon voeren, zo schattig! Op weg. Naar het fort raakte we alleen 100x verdwaald, en omdat we door iedereen een beetje bang gemaakt waren voor Kaapstad was dat niet erg fijn. Uiteindelijk vonden we om kwart over vier het fort. Toen bleek echter dat het al om vier uur dicht ging, dus helaas. Wel heerlijk geschranst (kilo kippenvleugels) en ons eerste(!) biertje van de reis gedronken in Long street die avond. De volgende ochtend wilde wel lekker ontbijten in een van de vele barretjes, maar de kater had toegeslagen, en alles was dicht. Na lang zoeken kwamen we 1 restaurant tegen dat wel open was, maar dat was dan ook een hele goede. Heerlijk was het ontbijt met vers gemaakte muesli, fruit en yoghurt en echte (geen oplos) koffie :). Het plan was om daarna de Tafelberg op te gaan. Helaas hing er een enorme, dreigende wolk over de tafelberg, en was de kabelbaan ook nog in onderhoud, dus helaas... Dus zijn we maar écht de toeris gaan uithangen en hebben we een kaartje voor de sightseeing bus gekocht. Stiekem was dat fantastisch, want we konden in een dag alle hoogtepunten zien en uitstappen waar we wilden. We hebben fantastisch uitzicht gezien over Kaapstad vanaf Signal Hill, zijn gaan wandelen langs het strand aan Waterfont, hebben het stadion van het WK 2010 gezien, zijn wezen shoppen en lunchen in een enorm winkelcentrum en werden weer veilig in de straat van het hostel afgezet. We hadden bedacht het avondeten te doen in hetzelfde tentje als het ontbijt. Dat ging helaas niet door, deze was ineens ook dicht. Uiteindelijk belandde we dus in een soort snackbar voor onze laatste maaltijd samen. Maar uiteraard was het toch super gezellig.

Maandag was het tijd om te vertrekken naar we dachten Stellenbosch, maar het bleek een soort buitenwijk van Kaapstad, om te beginnen met mijn co-schap. Volgens de mail zou ik me om half negen moeten melden. We dachten ruim op tijd weg te. Zijn gegaan, maar we zijn natuurlijk weer verdwaald, dus kwam ik na veel zoeken een kwartier te laat aan. Daarop werd gezegd dat ik maar beter de volgende dag kon beginnen en dat ik me om elf uur moest melden nadat ik me gesetteld had in mn kamer. Mn kamer is op de campus van de universiteit zelf en op vijf minuten lopen van het ziekenhuis, dus dat is geweldig. Ik deel de kamer met Emma, een ander Nederlands meisje dus. Vlak voor elf was het dus tijd om afscheid te nemen van Cas :( hij ging alvast. Naar het vliegveld, de auto inleveren enzo en ik dacht een uitgebreide introductie te krijgen. Dat laatste bleek niet waar. Ik moest een formulier invullen, de codes voor het internet halen en was weer klaar. Dus toen zat ik daar alleen op mn nieuwe kamertje, zonder echt iets te doen te hebben, en Cas was een half uurtje verderop, maar ik kreeg geen taxi gebeld (alle waren in gesprek). Drama dus. S avonds werd de drama iets minder. Er zitten namelijk heel veel internationale studenten in hetzelfde gebouw, en ze gingen met zn allen uit eten, en ik mocht mee. Wat ze niet hadden verteld is dat we gingen eten in een Gaybar en dat er een dragqueen show zou zijn. Uiteindelijk was dat wel super grappig en natuurlijk een goede ijsbreker.
Dinsdag was dan wel mn eerste echte dag. Te minste, nadat ik eerst nog 500 formulieren had ingevuld en we langs de prof waren geweest. (Zuid Afrikaanse efficiëntie om dat pas dinsdag te doen terwijl ik maandag niets te doen had..) erna moest ik naar de afdeling (antenatal ward; dus waar de zwangere vrouwen worden opgenomen als er iets mis is al voordat ze gaan bevallen). Daar was dokter Olkers, waar ik de hele dag achter aan heb gerend, de arme man had namelijk meer dan 30 patiënten onder zijn hoede. Het ziekenhuis is enorm, en lijkt opzich best op een Nederlands ziekenhuis. Wel is de indeling heel raar van binnen en raak je er makkelijk verdwaald. Blijkbaar is dat omdat het vroeger een apart deel had voor de blanken en een apart deel voor de blanken. Verder staat er voor elke afdeling een hek, waar een speciaal pasje voor nodig is om het open te maken (heb ik niet, heel handig). Ze hebben zalen met zes patiënten en ook veel eenpersoonskamers. Wat verder anders is, is dat de zusters vrij weinig doen. Veel dingen die de verpleegkundigen in Nederland zouden doen, worden hier door de arts zelf gedaan, zoals bloedprikken en infusen prikken bijvoorbeeld (Dat is nu dus een van mijn taken;)).
De tweede dag in het ziekenhuis had dr Olkers bedacht dat ik klaar was voor het echte werk. Ik kreeg ineens acht patiënten voor mezelf. Ook het beleid moest ik zelf helemaal bepalen en ik had niet echt het idee dat hij heel goed nakeek of ik het wel goed deed, dus dat was nogal spannend. Woensdag is Braaidag (barbecuen!), heerlijke struisvogel gegeten!
Donderdag bleken al mijn patienten en hun babies nog in leven, dus kreeg ik er wat meer vertrouwen in dat het goed was wat ik deed, dus was het niet zo spannend meer om de patienten onder mijn hoede te hebben. De dag vloog voorbij. S avonds zijn we met een groep van de internationale studenten naar het dak van het ziekenhuis geklommen om de zonsondergang te zien. Een beetje illegaal,maar het was fantastisch! Geweldig uitzicht hadden we!
Vrijdag was alweer de laatste dag op deze afdeling. Ook deze dag vloog voorbij, want na een lange lunch kreeg ik mijn beoordeling en mocht ik naar huis en kon het weekend beginnen. We zijn die avond naar een markt gegaan. Er waren allemaal kleine standjes die souvenirs maar ook sieraden en heel veel andere dingen verkochten, was heel leuk om rond te kijken, verder waren er ook super veel eettentjes met allemaal heerlijk eten (wordt dik hier met al dat lekkere eten), moeilijk kiezen! En er trad een live band op en de sfeer was geweldig. Erna een biertje in een kroegje op Longstreet (ja, die straat waar ik ook met Cas was).

Zaterdag was het heerlijk weer, misschien wel beter dan bij jullie. Dus we wilden graag naar het strand. Emma en Pieter wilden graag. Surfen en uiteindelijk kon ik ook de verleiding niet weerstaan. Niet veel later stond ik in de Atlantische oceaan met een surfplank onder de arm, hopend dat er geen haaien kwamen (een week ervoor was iemand gebeten door een haai bij hetzelfde strand). Het surfen ging iets minder dan gepland. Dat weekje surfen vier jaar gelden heeft me blijkbaar toch geen pro gemaakt.. Maar het was wel super leuk om het een beetje te proberen en in de zee te zijn! S middags was het tijd voor shoppen met zn allen. De temperatuur in het ziekenhuis is toch een stuk lager dan verwacht, dus er was nog een trui nodig! S avonds weer vlees op de braai om daarna te gaan stappen in Stellenbosch. Stellenbosch is meer een universiteitsstadje en dus gezellige barretjes en clubs! Leuke avond gehad!
Zondag was rustdag, lekker in het zonnetje gezeten s ochtends. S middags gingen we 'Lions Head' op, een van de bergen naast de tafelberg, voor een 'Full moon hike' het was namelijk volle maan. Dat hadden meer mensen bedacht, dus het was een grote stoet van mensen waarmee we omhoog liepen (en soms klauterden). Het was wel een fantastische route om te lopen. Eenmaal op de top werden vele foto s genomen en werd genoten van de mooie zonsondergang. Toen de zon onder was, kwam de volle maan meer op. De maan scheen zo fel dat er schaduwen te zien waren. Vanaf de top hadden we een super mooi uitzicht over Kaapstad met alle lichtjes en de tafelberg op de achtergrond. Ook de op weg naar beneden was het uitzicht fantastisch. Het weekend werd afgesloten in een goed grill restaurant, waar ik weer heerlijk van het wild heb gesmuld.

Maandag begon ik op een andere afdeling 'Labour Ward' dus waar alle vrouwen liggen als ze gaan bevallen. Ik heb de dag voornamelijk doorgebracht op de operatiekamer, waar ik mocht assisteren. Ik heb op een dag zoveel keizersnede gezien dat ik ze bijna zelf kan ;). Toen ik s middags terug kwam op de afdeling waren er ook Zuid Afrikaanse coassistenten. En niet twee maar meer dan tien. Dus beetje te veel mensen, maar er werd wel eindelijk wat onderwijs gegeven, dat was wel fijn, want met al die leuke dingen s avonds is er natuurlijk weinig tijd voor studeren.. Die nacht had ik dienst samen met zes andere studenten. Dus er was vrij weinig te doen. Tot bleek dat de Zuid Afrikaanse studenten niet graag assisteren bij de operaties. Oftewel, ik stond ook de hele avond weer lekker te helpen bij voornamelijk keizersneden. Om half tien mocht ik niet meer, ze waren bang dat ik flauw zou vallen van al dat staan (niet dat er op de afdeling veel stoelen zijn om op te zitten). Omdat we met zo veel waren was er niet veel te doen, dus was het studeren en wachten tot twaalf uur. Dat werd het uiteindelijk vanzelf.
Vandaag weer bijna de hele dag geassisteerd bij operaties en s avonds wederom lekker uit eten geweest, Aziatisch dit keer.