'First finish your beer, then you can eat!'

Dinsdag kwamen we weer terug uit Chitwan. We waren die dag vrij, maar wel allemalal beetje verkouden (airco heeft ook zo zn nadelen, een uur met natte kleren lopen in de regen ook) en toe aan een dutje. We vonden in Lake Side (dat was dus het toeristendeel van Pokhara) een tentje waar je in plaats van stoelen matjes op de grond hebt, waar iedereen niet op zit, maar gewoon op ligt! Ideaal dus voor de stemming waar wij in waren! Moeten ze echt in NL ook maken! Na het dutje had ik met Simone afgesproken, die was namelijk in Pokhara. Was weer heel gezellig om haar weer te zien! Ik moest van het gastgezin wel weer om half elf thuis zijn, dus na het eten (en dansen met de Nepalese dansers, die ons na hun voorstelling in het restaurant uitnodigde om mee t doen) snel naar huis. De volgende dag moesten we wel werken. Normaal zijn we om negen uur op het weeshuis om de kinderen te helpen met aankleden en haar vlechten enzo. Nu kunnen ze dat allemaal zelf, dus zitten we er meestal een beetje doelloos bij. En daarna gaan ze naar school (wat twee 'huizen' verder is). Ze hebben een gezamelijke dagopening. Ze moeten dan in rijen achter elkaar staan, een soort gymnastiek-oefeningen doen (op komando armen omhoog, opzij etc) en dan gaan ze bidden en het volkslied zingen. Dan gaan ze naar de klas. Wij nemen dan ieder 1 kindje mee om bijles te geven. Vandaag werd Roy (een andere vrijwilliger dus) door Binod (de oprichter van school en weeshuis) echter ineens voor een klas geduwd: 'you teach this class today' en hij liep weg. Ondertussen was ik heel blij dat ik niet in zijn schoenen stond. Hij moest maar gewoon les geven over wat er in hun boekje stond. Uiteindelijk heeft hij zich volgens mij best goed gered. Ik en WIlke hebben ondertussen gewoon een kindje bijles engels gegeven. De kinderen die we bijles geven zijn echt nog maar 5 ofzo. Sommige kunnen niet eens Engels, dus dat is vaak echt een uitdaging. Nu zijn ze bezig met woordjes als father, mother, ucle en nouja alle familiedleden te leren, maar probeer dat maar eens uit te leggen als je geen Nepalees spreekt en het kind geen Engels. Nu ken ik ondertussen wel wat meer Nepalese woorden door die lessen;
aama = mama
baba = papa
didi = grote zus
nouja, dat was het wel:P
Na engelse les geven we altijd bijles wiskunde Dat is een stuk leuker. Hierbij komen de kinderen vaak binnen en dan snappen ze er niets van en als ze weg gaan, lukt het ze vaal wel, dus dat geeft altijd veel voldoening! Toen Wilke en ik klaar waren met bijles geven ging ik maar eens even kijken hoe het met Roy ging. Toen ik langs liep werd ik gelijk de klas in gevraagd. Toen ik de klas is kwam stonden alle leerlingen op en riepen in koor 'Welkcome auntie!" (de kinderen noemen alle vrouwelijke vrijwilligers auntie, de mannelijke zijn uncle: we zijn een grote familie;)) Ze bleven maar staan, tot ze na 2 minuten ozo vroegen of ze mochte gaan zitten. Ondertussen bleek dat Roy computer science aan het geven was, nouja, poging tot. Het ging over de geschiedenis van computers. Ondertussen mochten er steeds groepjes van 5 kinderen naar de 5 computers die ze hadden. Toen ik net o de hoogte was va welke les hij aan het geven was, werd Roy de klas uit geroepen, hij moest naar de computers. Betekende dus dat ik in mijn eentje voor een klas stond met leerlingen die ik iets moest vertellen over de geschiedenis van computers... uhm... uhm.. TOen kwam gelukkig een van de leerlingen op het idee gewoon omstebeurd de tekst in het boek voor te lezen. dat hebben we toen maar gedaan. Ondertussen wilden kinderen naar de wc. Als ze terug kwamen bleven ze in de deuropening staan, en vroegen ze ' Can I come in please?' En as als ik ja zei kwamen ze de klas in. Toen deze les afgelopen was (ik geloof niet dat iemand er wat van opgestoken had, maar goed zonder leeraar hadden ze nog minder geleerd?) had ik Roy weer gevonden. We werden echter gelijk weer in een nieuwe klas geduwd, nu hadden we ongeveer 20 kinderen op negen vierkantemeter die wiskundeles moesten krijgen. gelukkig wist ik daar meer van dan van de geschiedenis van computers, dus na een korte uitles ging iedereen aan het werk, en ze leken het ook echt te snappen! Dit was dus wel een geslaagde les! We waren alleen vergeten huiswerk op te geven, dus ik heb medelijden met de leraar van vandaag, sommige kinderen waren na onze les namelijk 5 bladzijden verder dan de anderen, maar goed...
Na het lesgeven was het tijd voor lunch in Lake Side, en daarna komen we altijd terug als de school uit is om te helpen met hiswerk maken en erna met ze te spelen. We hadden balonnen, en hebben dus een spel gedaan waarbj de kinderen een balon om hun enkels hadden die ze bij elkaar kapot moesten stampen! Was een grote hit! Na deze drukke dag was het tijd om weer een keer thuis te eten. Lekker rustig, dacht ik nog. Nou, mooi niet dus! Er was namelijk weer een feestje bij ons thuis, ik weet nog steeds niet ter ere van wat, maar dezelfde taferelen als de vorige keer waren uit de kast gehaald, nu waren we et 12 mensen ofzo. Arjun (vader van gastgezin) had voor mij bier gehaald. Enige probleem was dat ik doodmoe was, honger had, en verkouden was, en de bierfles niet een bierfles is zoals wij hem kennen, maar het was een soort speciaalbier in een fles van 670 ml. Ik heb die avond wel ontdekt dat de eerder genoemde 'mannenkring' geen mannenkring is, maar dus wel de alcoholkring (vrouwen en kinderen drinken hier geen alcohol en zitten apart. Het is hier (denk ik nu) de gewoonte te drinken voor het eten, en daar een snack (wer dezelfde kip met heel veel botjes en pezen, maar als je daaromheen eet is hij wel lekker) bij. Ik kreeg pas avondete als ik klaar was met drinken. Het probleem was alleen dat ze ook vonden dat ik pas klaar was met drinken als ik de hele fles leeg had. Op een lege maag dus! Met veel moeite was het gelukt, en lkreeg ik eindelijk (het was immidels half elf) mijn rijst. De groente die Kiran (gastmama) erbij gemaakt had was heel bitter, en ze wist al dat ik (en trouwens alle andere vrijwilligers die ze ooit had ontmoet) die niet lekker vind, dus die kreeg ik niet\; ik had dus droge rijst. Toen dacht ik wel 'Had ik daar nou al dat bier voor moeten dinken?' Maar goed na het eten mocht ik slapen :D
Gister was een dag als de meeste anderen (wat maf dat ik dat zeg over Nepal!) en zijn we gaan eten bij het gastgezin van Wilke. We wilde die avond naar een Nepalese club gaan, maar we ate pas om negen uur, en om elf uur sluit alles, dus dat was een beetje mislukt, en gingen we maar armbandjes maken! ook leuk!
Vanavond neemt mijn gastgezin me mee om bij andere mensen te gaan eten.. ben benieuwd hoe dat gaat worden!